Triomf, rampspoed en een kopje thee

"If you can meet with Triumph and Disaster and treat those two impostors just the same..."

- Rudyard Kipling -

Er zijn van die regels die blijven kleven. Niet omdat ze zo luid zijn, maar juist omdat ze zo stil zijn. Kipling schreef zijn beroemde gedicht If als vaderlijk advies aan zijn zoon, maar deze twee regels voelen universeel. Of je nu een topmanager bent of gewoon een mens met een overlopende inbox en een lege koelkast: we kennen allemaal die momenten waarop het leven óf juichend óf huilend voor de deur staat.

Triomf en rampspoed. In onze cultuur zijn het tegenpolen. Het één willen we vieren, het ander liefst verstoppen onder het kleed. Een promotie? Delen op LinkedIn. Een burn-out? Fluisterend bij de huisarts. Maar volgens Kipling, en in het verlengde daarvan het zenboeddhisme, zijn beiden bedriegers. Impostors. Maskers. Tijdelijke rollen in een toneelstuk waarvan jij denkt dat je de hoofdrol speelt.

De zenmeester zou zeggen: laat je er niet door meeslepen. Gelijkmoedigheid is het woord. In het Japans: upekkha, de rust die ontstaat als je niet te veel blijft hangen in wat prettig is, en niet te veel je best doet om van alles wat onprettig is gelijk af te willen komen. Een soort innerlijke thermostaat die niet constant op tilt slaat.

Dat klinkt lekker sereen, maar probeer het maar eens toe te passen op maandagmorgen als je trein niet rijdt, je kind ziek is, je collega zich voor de vierde keer ziek meldt en de klant "met spoed" wil bellen over iets dat allang duidelijk was. Daar sta je dan, met je zen.

En toch. Juist dan.

Gelijkmoedigheid is niet hetzelfde als onverschilligheid. Het is niet dat het je niks doet, het is dat je leert om niet elke emotie meteen te volgen alsof het een pushbericht is. De kunst is om zowel succes als falen vriendelijk te begroeten, ze een kopje thee aan te bieden, en ze daarna weer de deur uit te laten.

Misschien zit de kracht niet in winnen of verliezen, maar in het kunnen zeggen: "Ah, daar ben je weer, oude vriend." Of die vriend nu een bonus meebrengt of een tegenvaller, dat maakt dan ineens een stuk minder uit.

En terwijl de wereld om je heen blijft hollen, scrollen en schreeuwen, zit jij daar, rechtop, met beide voeten op de grond, ademend. Misschien zelfs glimlachend.